προβληματουργικός

-ή, -όν, Α

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην κατασκευή προβλημάτων ή ο ικανός, ο κατάλληλος για την κατασκευή αμυντικών ή προστατευτικών μέσων

2. το θηλ. ως ουσ. ἡ προβληματουργική

(ενν. τέχνη) η τέχνη κατασκευής οχυρωματικών έργων

3. φρ. «προβληματουργική δύναμις» — η ικανότητα κατασκευής οχυρωμάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το επίθ. έχει σχηματιστεί από αμάρτυρο *προβληματ-ουργός (< πρόβλημα, -ατος + ἔργον*)].